بیست و پنج واقعیت در مورد گزارشگران بدون مرز

بیست و پنج واقعیت در مورد گزارشگران بدون مرز

این انجمن فرانسوی ادعا می کند که فقط برای دفاع از آزادی مطبوعات فعالیت می کند . اما در پس این «چهره نجیب و حرکت زیبا» ، حقیقت این است که یک برنامه سیاسی بسیار دقیق و مشخص دنبال می شود .

۱- انجمن گزارشگران بدون مرز در سال ۱۹۸۵ بوسیله روزنامه نگاران فرانسوی جان کلود گیبو، روبر منا ر و رونی برومن با هدف اصلی" دفاع از ازادی مطبوعات و بیان در جهان و حق اگاه ومطلع کردن افکار عمومی بر مبنای اصل ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر" تاسیس شد .

۲- با این حال و علی رغم انچه گزارشگران بدون مرز بطور رسمی و علنی اظهار می دارند، انها برنامه سیاسی مشخصی را در رابطه تنگاتنگ با سیاست های آمریکا دنبال می کنند. سیاستی که از انتقاد به دولت های غربی پرهیزو نوک تیز حمله ی ان بطور مشخص، به سوی کشورهای چپ امریکای لاتین است .

۳- گزارشگران بدون مرز از طرف دولت امریکا و از طریق - * بنیاد ملی برای دمکراسی- حمایت مالی می شوند . این انجمن دریافت کمک ها را کتمان نمی کند . " این حقیقت دارد که ما از بنیاد امریکایی کمک مالی دریافت می کنیم . این برای ما هیچ مسئله ی مهمی نیست " .

۴- بنیاد ملی برای دمکراسی بوسیله ی رونالد ریگان رییس جمهور وقت امریکا در سال ۱۹۸۳ در زمانی که خشونت های نظامی جای دیپلماسی روزمره و سنتی را درر روابط بین الملی گرفته بود، بوجود امد . بنیاد ملی برای دمکراسی با توجه به نفوذ مالی قدرتمند خود می بایست دولت هایی را که مخالف سیا ست های خارجی واشینگتن بودند ، تضعیف کند .

۵- بنا به گفته ی نیویورک تایمز – مقاله مارس ۱۹۹۷ – بنیاد ملی برای دمکراسی- پانزده سال پیش با این هدف تا سیس شد که ان چه را که سازمان جاسوسی امریکا – سیا - مدت مدیدی بطور مخفیانه انجام می داد ، بطور علنی انجام دهد .

۶- کارل جرشمن اولین رییس بنیاد ملی برای دمکراسی در ماه ژوئن ۱۹۸۶ درباره علت وجودی این بنیاد گفت : " برای گروه های دمکراتیک در تمامی جهان دردناک است که دریابند بوسیله سازمان جاسوسی حمایت مالی شوند . نتایج این سیا ست را در سال های ۱۹۶۰ دیدیم و به همین دلیل به ان پایان دادیم . برای اینکه نمی توانستیم مانند گذشته ادامه دهیم بنیاد ملی برای دمکراسی را بوجود آوردیم " .

۷- در سپتامبر ۱۹۹۱ الن وین استین کسی که بنیاد ملی برای دمکراسی را قانونی کرد به روزنامه واشینگتن پست گفت : " بسیاری از کارهایی را که ما امروز انجام می دهیم، بیست و پنج سال پیش به وسیله سازمان جاسوسی سیا انجام می شد " .

۸- بدین ترتیب بر اساس نیویورک تایمز، الن ویزستین و کارل جرشمن گزارشگران بدون مرز بوسیله یکی از ارگان های سازمان جاسوسی امریکا – سیا – تامین مالی شده اند .

۹- گزارشگران بدون مرز همچنین از بنیاد آزادی برای کوبا کمک مالی دریافت کرده اند . رییس این بنیاد، فرانک کالزان در گذشته یکی از روسای بنیاد ملی کوبا – امریکن بوده است. به گفته ی جوزه انتونیو لیاما یکی از روسای سابق این بنیاد، انها در فعالیت های تروریستی علیه کشور کوبا به شدت فعال بوده اند .

۱۰- گزارشگران بدون مرز از- بنیاد اوربروک - نهادی که بوسیله ی فرانک ال شول بانی و بنیان- گذار رادیو ازادی اروپا ، پایگاه اطلاعاتی سازمان جاسوسی سیا دردوران جنگ سرد و همچنین همکار نزدیک ویلیام ژ. دونووان رئیس سرویس مخفی امریکا در سال های ۱۹۵۰ و پایه گذار- بنیاد خدمات استراتژیک - که سا زمان جاسوسی امریکا، سیا فرزند خلف وی می باشد ، کمک مالی دریافت کرده است .

۱۱- در گذشته گزارشگران بدون مرز تلاشهای بسیاری نمودند تا خشونتهای ارتش امریکا از دید روزنامه گاران پوشیده بماند . برای نمونه، مورد سامی ال حاج روزنامه نگار تلویزیون قطری الجزیره است که به مدت پنج سال بطور علنی به فراموشی سپردند . این روزنامه نگار در افغانستان در سال ۲۰۰۲ بوسیله نیروهای امریکایی دستگیر و مورد شکنجه قرار گرفت و سپس به زندان گوانتانامو منتقل گردید . سامی ال حاج بالاخره در اول ماه مه ۲۰۰۸ بعد از شش سال رنج و مشقت ازاد شد .
به نظر می رسد گزارشگران بدون مرز پنج سال وقت نیاز داشتند تا دریابند وی فقط به این دلیل که روزنامه نگار بوده ، دستگیر و شکنجه شده است .

۱۲- در گزارش تحقیقات پانزده سپتامبر ۲۰۰۴ ، گزارشگران بدون مرز، مسئولیت قتل روزنامه نگار اسپانیایی جوزه کوزو و همکار روزنامه نگاراوکراینی وی را در هتل فلسطین بغداد توسط نیروهای ارتش امریکا لاپوشانی و انها را تبرئه کردند . به گفته ی خانواده روزنامه نگار اسپانیایی " نتایج این تحقیقات این است که عاملان اصلی این جنایت را تبرئه کنند و کسانی که به عنوان شاهد از انها نام برده می شود، در واقع همان کسانی هستند که این جنایت را مرتکب شده اند . در آخر نیز نتیجه می گیرند که عاملان تیراندازی ، افرادی هستند که کمیته تحقیق انجمن ما، نتوانست انها را شناسایی کند. این گزارش تحقیق توسط روزنامه نگاری به نام جان پل مری تهیه گردید که روابط دوستانه ای با سرهنگ فیلیپ دو کاپ دارد. این نظامی امریکایی اعتراف کرده در حمله به هتل فلسطین دست داشته است . این روزنامه نگار برای تهیه گزارش خود به گفته های سه روزنامه نگاری که روابط بسیار نزدیکی با نیروی های ارتش امریکا دارند تکیه کرده است. یکی از این نظامی ها - کریست توملیسون- بیش از هفت سال عضو سرویس اطاعاتی ارتش امریکا بوده است. برای تهیه گزارش تحقیقی این جنایت، از هیچ یک از روزنامه نگاران اسپانیایی که در هتل فلسطین بودند ، سوالی نشده است " .
سرانجام در ۱۶ ژانویه ۲۰۰۷ قاضی شهر مادرید – سانتیاگو پردراس- حکم بازداشت بین المللی کاپیتان فیلیپ ولفرود و سرهنگ ستوان فیلیپ دو کامپ، دو نظامی ارتش امریکا را که گزارشگران بدون مرز تبرئه کرده بودند، به عنوان مسئولین کشتار دو روزنامه نگار اسپانیایی و اوکراینی صادر کرد .

۱۳- گزارشگران بدون مرز تجاوز وحشیانه ارتش امریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ را تحسین کردند و استدلال نمودند که " سرنگونی دیکتاتوری صدام حسین به سی سال تبلیغات رسمی این رژیم پایان داد و فصل نوین آزادی و امید را برای روزنامه نگاان به ارمغان اورد . برای رسانه های عراقی ده ها سال محرومیت و ممنوعیت از ازادی مطبوعات با بمباران وزارت اطلاعات عراق در بغداد توسط نیروهای امریکایی در ۹ اوریل ۲۰۰۳ به پایان رسید " .

۱۴- در ۱۶ آگوست ۲۰۰۷ در یک برنامه ی رادیویی* روبر منار دبیر کل گزارشگران بدون مرز استفاده ی از شکنجه را عملی قابل قبول دانست .

۱۵- گزارشگران بدون مرز با پشتیبانی کودتا در کشور هائیتی علیه ریییس جمهور قانونی ان کشور، جان برتراند اریستید که بوسیله کشورهای فرانسه و امریکا صورت گرفت ، گفتند " آزادی دوباره مطبوعات و امید به دوام و پایداری ان, از خواسته های ماست " بدون این که در باره کودتا حرفی بزنند .

۱۶- بعد از کودتای اوریل ۲۰۰۲ که با کمک واشینگتن علیه هوگو چاوز در ونزوئلا برنامه ریزی شد ، بلافاصله گزارشگران بدون مرز در مقاله ای در ۱۲ اوریل ۲۰۰۲ بدون هیچ احتیاط و تحقیقی و با به کارگیری مو به موی گفته های کودتاگران، سعی نمودند افکار عمومی جهانی را قانع کنند که چاوز از سمت ریاست جمهوری، استعفا نموده است و چنین گفتند : "چاوز منزوی و مخفی در کاخ ریاست جمهوری زیر فشار نظامی ها، استعفای خود را شبانه تقدیم کرد . سپس وی را به قلعه ی نظامی تیونا ، مقر اصلی نظامی ها در شهر کاراکاس، پایتخت ونزوئلا برده و زندانی کردند. بلافاصله بعد از این حادثه ، پدرو کارمونا ، رییس فده کامارا، اعلام کرد که رهبری دولت موقت انتقالی را به عهده گرفته است . وی یاداور شد که انتخاب وی نتیجه ی توافق و گفتگوهای جامعه مدنی و نیروهای نظامی است ".

۱۷- گزارشگران بدون مرز بطور مداوم دفاع از موومیا ابو جمال روزنامه نگار سیاه امریکایی را که از سی سال گذشته در زندان های این کشور بسر می برد و جنایتی جز دفاع از حقوق اقلیت ها در مقابل خشونت پلیسی نداشته است را رد کرده اند .

۱۸- گزارشگران بدون مرز بطور مرتب بر علیه کشور کوبا، کشوری که ا ز زمان انقلاب ۱۹۵۹ حتی یک روزنامه نگار به قتل نرسیده است ، فعالیت می کنند . آنها ارتباطی تنگا تنگ با واشینگتن بر سر کشور کوبا دارند . بر این مبنا ، در سال ۱۹۹۶ گزارشگران بدون مرز در پاریس با استوارت ایزن ستات ، سفیر مخصوص دولت بیل کیلینتون برای امور کوبا، ملاقات داشته اند .

۱۹- د ر۱۶ زانویه ۲۰۰۴ گزارشگران بدون مرز و نما یندگان کوبایی های دست راستی مستقر در فلوریدای امریکا ، برای پیاده کردن یک استراتژی مشترک تبلیغاتی علیه دولت کوبا با هم ملاقات کردند .

۲۰- گزارشگران بدون مرز به دفعات مختلف با راه اندازی و انتشار تبلیغات و اگهی در روزنامه -ها، رادیو وتلویزیون بر آن شده اند که گردشگران کشورهای مختلف را از سفر به کوبا منصرف نمایند. موردی که در اولین گزارش کمیسیون کمیته "حمایت از یک کوبای ازاد" که از طرف جورج بوش در سال ۲۰۰۴ انتشار یافته ، گوشزد و خواستار تحریم های بیشتری گردیده است . از طرف دیگر در صفحه بیست این گزارش به تبلیغات گزارشگران بدون مرز علیه کشور کوبا استناد شده است .

۲۱- گزارشگران بدون مرز آشکارا اذعان می دارند که تنها کشورهای توسعه نیافته برای انها مهم است : " ما تصمیم گرفته ایم که نقض ازادی مطبوعات در کشورهای بوسنی و یا گابن و ابهامات رسانه های کشورهای الجزایر و یا تونس را افشا کنیم و خود را در عین حال با انحرافات و کاستی های مطبوعات و رسانه های فرانسوی مشغول نکنیم". چرا ؟ "برای این که با این کار نمی خواهیم روزنامه نگاران را مخالف خود کرده و خود را در معرض مقابله با صاحبان بزرگ مطبوعات و همچنین قدرت های اقتصادی قرار دهیم . ما برای تبلیغا ت و مطرح بودن احتیاج به همکاری روزنامه نگاران ، صاحبان مطبوعات و سرمایه ی قدرت های اقتصادی داریم" .

۲۲- ژان کلود گیبو یکی از پایه گذاران و نیز اولین د بیر اول گزارشگران بدون مرز در سال ۱۹۹۳ این انجمن را ترک کرد . وی دلیل ان را چنین توضیح می دهد : " فکر می کردم که یک سازمان از این نوع، در صورتی می تواند عملکرد و حقانیت داشته باشد که انتقاد از شیوه ی عمل- کرد رسانه ها در کشورهای غربی را نیز شامل شود . یعنی انتقاد ازانحرافات و اخبار جعلی رسانه ها و همچنین برنامه ریزی تفکر و بینشی که بتواند با محدود کردن آزادی های دمکراتیک در غرب مقابله کند . در غیر این صورت در کشورهای توسعه نیافته ما را به عنوان ماموران و نمایندگان نواستعما ر و کسانی که متکبر و خودخواه هستد، خواهند دید . وقتی روسای کشورهای توسعه نیافته را برای محدود کردن آزادی مطبوعات مورد سوال قرار می دهیم ، این سوال به طور اتوماتیک و طبیعی مطرح می شود که ما از این آزادی ها چگونه استفاده می کنیم . حتی اگر مسائل و مشکلات انجا و اینجا یکی نباشند ، حیاتی است که حداقل پنجاه در صد انرژی خود را صرف این جا کند . کم کم که فعالیت های ما بیشتر و بیشتر می شد، عملیات و اعتراضات ما نیز بسیار نمایشی- تر می گردید . در این جا دو سوال مطرح می شد : ایا تفاوتی بین ان چه ما میخواستیم افشا کنیم و شیوه ای که ما برای این افشاگری ها استفاده می کردیم، بود ؟
روبر منا ر می گفت برای این که از حمایت رسانه ها و تلویزیون ها بهره مند باشیم، باید هر انتقادی از رسانه های غربی را کنار گذاشت . من این طرز تفکر را بسیار نزدیک به مواضع مطبوعات مخالف چاوز در ونزوئلا می یافتم . وی باید بیش از این احتیاط می کرد . از طرف دیگر هیچ وقت حرفی از سیاست های امریکا درمیان نبود" .

۲۳- روزنامه فرانسوی لیبراسیون که خود را به گزارشگران بدون مرز وفادار می داند ، در یاداشتی به این انجمن ، در مورد سکوت ان ها در انحرافات رسانه های کشورهای غربی، انتقاد می کند . " از این پس ازادی مطبوعات بستگی به آب و هوای منطقه خواهد داشت" . بسیاری" گزارشگران بدون مرز را متهم می کنند که رفتاری بسیار کینه توزانه با کشورهایی مانند کوبا و ونزویلا و ملایمت و مماشات با امریکا دارند . امری که حقیقت محض است" .

۲۴- گزارشگران بدون مرز هرگز روابطشان با قدرت های سرمایه را پنهان نکرده اند : " یک روز مشکل مالی داشتیم . با فرانسوا پینو سرمایه دار معروف فرانسوی تماس گرفتم و از وی کمک مالی خواستم. او بلافاصله به درخواست من پاسخ مثبت داد . این تنها چیزی است که به حساب می آید". چرا که " همانگونه که قانون جاذبه وجود دارد ، همانگونه قانون سرمایه نیز وجود دارد" .

۲۵- بدین ترتیب، علی رغم این که گزارشگران بدون مرز خود را بی طرف و مدافع آزادی بیان ومطبوعات وانمود می کنند ، آنها در عمل – در راستای سیاست های امریکا – حمله های مداوم و همیشگی خود را به سوی کشورهای چپ امریکای لاتین، نشانه گرفته اند .

*National Endowment for Democracy -۱

*۲- روبر منا ر از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۱۲ رئیس انجمن گزارشگران بدون مرز بود . در انتخابات شهرداریها در سال ۲۰۱۴ با کمک فاشیست ها و راست های افراطی شهردار شهر بزیه گردید .

سایر مقالات درهمین رابطه:

امپریالیسم فرانسه را بیشتر و بهتر بشناسیم- بخش دوازدهم
الجزایر
قتل عام ۸ مه ۱۹۴۵: جرقه انقلاب علیه استعمارگران فرانسوی

امپریالیسم فرانسه را بیشتر و بهتر بشناسیم- بخش یازدهم
آزمایشگاه اتمی فرانسه از ۱۵۰ زندانی الجزایری بعنوان موشهای آزمایشگاه استفاده کرده است

امپریالیسم فرانسه را بیشتر و بهتر بشناسیم- بخش دهم
استعمار فرانسه و افریقای سیاه
برگرفته ای از کتاب کارنامه سیاه نظام سرمایه داری
قسمت سوم (پایان)

امپریالیسم فرانسه را بیشتر و بهتر بشناسیم- بخش نهم

استعمار فرانسه و افریقای سیاه برگرفته ای از کتاب کارنامه سیاه نظام سرمایه داری
قسمت دوم

امپریالیسم فرانسه را بیشتر و بهتر بشناسیم- بخش هشتم
استعمار فرانسه و افریقای سیاه
برگرفته ای از کتاب کارنامه سیاه نظام سرمایه داری
قسمت اول

امپریالیسم فرانسه را بیشتر و بهتر بشناسیم - بخش هفتم
گزارشگران بدون مرز
بیست و پنج واقعیت در مورد گزارشگران بدون مرز
این انجمن فرانسوی ادعا می کند که فقط برای دفاع از آزادی مطبوعات فعالیت می کند . اما در پس این «چهره نجیب و حرکت زیبا» ، حقیقت این است که یک برنامه سیاسی بسیار دقیق و مشخص دنبال می شود

امپریالیسم فرانسه را بیشتر و بهتر بشناسیم- بخش ششم
الجزایر
ترفندهای استعمارگران فرانسوی برای مصادره زمینهای الجزایر
گزارش رسمی از سوی دولت الجزایر

امپریالیسم فرانسه را بیشتر و بهتر بشناسیم- بخش پنجم
الجزایر ۱۳۲ سال سرکوب، قتل عام، چپاول و بهره کشی
رئیس سابق شهربانی فرانسه دستور داد
« من سرهای بریده می خواهم، نهرهای آسیب دیده نباید با گل و سنگ مرمت شوند، برای این کار سر بریده اولین بیابان گرد بومی که از آن حوالی گذر کند، کافی است.»

امپریالیسم فرانسه را بیشتر و بهتر بشناسیم-بخش چهارم
الجزایر
صدها هزار وطن پرست، قربانی شکنجه های وحشیانه امپریالیسم فرانسه

در ماه نوامبر سال ۲۰۱۱ میلادی، نیکولا سارکوزی رئیس جمهور سابق فرانسه در گفتگوی تلویزیونی اعلام داشت که خاکستر جسد ژنرال بیژار در بنای انوالید (محلی که بسیاری از نظامیان سرشناس این کشور از قبیل ناپلئون در آنجا بخاک سپرده شده اند) جای گرفته است. ژنرال بیژار در ماه ژوئن سال ۲۰۱۰ در سن ۹۴ سالگی درگذشت.

امپریالیسم فرانسه را بیشتر و بهتربشناسیم- بخش سوم
الجزایر

الجزایر و آشویتس فرانسویان

ارتش فرانسه بیش از یک قرن قبل از آلمان نازی، قتل عام با گازهای سمی را در الجزایر تجربه کرد
در کشور فرانسه، هر چند سال یکبار با نزدیک شدن موعد انتخابات، اعم از انتخابات مجلس، ریاست جمهوری، پارلمان اروپا، شهرداری ها و ...، سیاستمداران برای اخذ آراء اقلیت های مختلف قومی، مزورانه به یاد جنایات مختلف در اقصی نقاط جهان می افتند.

امپریالیسم فرانسه را بیشتر و بهتر بشناسیم-بخش دوم
فعالیتهای زیر زمینی حزب کمونیست الجزایر برعلیه فرانسویان اشغالگر
این حزب بعد از اینکه توسط امپریالیسم اشغالگر فرانسه غیرقانونی اعلام شد، فعالیت زیرزمینی اتخاذ کرد.

امپریالیسم فرانسه را بیشتر و بهتر بشناسیم- بخش اول
پنجم جولای ۱۹۶۲، سالروز استقلال الجزایر
روز ۵ جولای، مردم الجزایر پنجاهمین سال استقلال کشورشان را جشن گرفتند

بیاد هنرمند انقلابی و متعهد ماتوب لونس
چهارده سال از قتل ماتوب لونس خواننده انقلابی الجزایری توسط باندهای فاشیستی مذهبی این کشور می گذرد. روز ۲۵ ژوئن ۱۹۹۸وی در آبادی تالا بونان در کنار جاده ترانزیت بنی دولا توسط مرتجعین جنایتکار ربوده و به قتل رسید. ‬